Adana Çiftçiler Birliği verilerine göre, pamuk ekim alanlarındaki daralma son 10 yılda kritik seviyelere ulaştı ve "Pamuk Başkenti" unvanı Şanlıurfa ile Ege Bölgesi'ne kaptırıldı. Üretimin düşmesiyle birlikte şehrin dört bir yanındaki Çırçır ve Prese Fabrikaları kapandı, Adanalı tekstilciler ise ihtiyaç duydukları pamuğu artık yanı başındaki ovadan değil, Yunanistan ve ABD'den ithal etmek zorunda kalıyor. Tarım uzmanları, pamuğun stratejik bir ürün olduğu uyarısını yaparak, acil bir bölgesel teşvik paketi talep ediyor.
ÇİFTÇİ NEDEN VAZGEÇTİ? EKONOMİK MATEMATİK TUTMUYOR
Pamuk, diğer ürünlere kıyasla "nazlı" ve masraflı bir bitki olarak biliniyor. Üreticinin tercihindeki temel ekonomik nedenler şunlardır:
Yüksek Maliyet Yükü: İlaçlama, gübre, sulama ve özellikle pahalı makineyle yapılan hasat maliyetleri, mazot ve gübre fiyatlarındaki artışla kar marjını sıfırladı.
Yetersiz Destekleme: Devletin verdiği pamuk priminin, yüksek enflasyon karşısında yetersiz kalması ve primin geç ödenmesi, çiftçiyi nakit akışı hızlı ürünlere itti.
Alternatif Cazibesi: Mısır ve soya, hem daha az girdi gerektiriyor hem de sanayi yemi ve yağ sektörü için garantili bir pazar payına sahip.
SANAYİCİ İTHALAT BASKISI ALTINDA
Pamuk üretimindeki daralma, Adana sanayisini de doğrudan etkiledi.
Fabrika Kapanışları: Tarladan gelen pamuğu işleyen çok sayıda çırçır fabrikası ya kapandı ya da kapasitesini düşürdü.
İthalat Bağımlılığı: Adanalı iplik ve tekstil üreticileri, ham maddeyi yurt dışından tedarik etmek zorunda kalarak son ürün maliyetlerini artırıyor ve uluslararası rekabette zorlanıyor.
UZMANLARDAN STRATEJİK HATA UYARISI
Tarım uzmanları, pamuğun sadece tekstil değil, aynı zamanda çekirdeğiyle yağ ve yem sanayisi için de stratejik bir ürün olduğunu vurguluyor. Türkiye gibi bir tekstil devinin ham madde üretiminden çekilmesi, uzun vadede milli ekonomiye ve sektörün rekabet gücüne büyük risk oluşturuyor. Adana kamuoyu, pamuğun yeniden canlanması için özel teşvik ve bölgesel planlama bekliyor.